ΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ

ΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ 

Μια από τις λαμπρότερες σελίδες των ποιητικών γενομένων του πολύπαθου τούτου τόπου, για να μην πω παγκοζζζμίως και κατηγορηθώ ότι ξεφεύγω, 
έχει γραφεί από το σύντροφο Δημητράκη, 
στους σκοτεινούς χρόνους της στρατιωτικής θητείας 
-από κει προέκυψε άλλωστε και η ΠΙΕΣΗ του τίτλου της συλλογής- 
και εκτάκτως καταλαμβάνει την πολυπόθητη 13η θέση ανάρτησης του ταπεινού τούτου χώρου...

Πάρτε νά' χουτε ένα μικρό και συνάμα 

ανυπέρβλητο δείγμα γραφής, 

και θα ξαναχτυπήσουμε σε ανύποπτο χρόνο...

Σούλα

η καρδιά μου σπαράζει

καθώς η αυγή χαράζει

κι ο παπάς ταράζει

την καμπάνα

γλυκιά μου Άννα

...

αφιερωμένο στην Κατερίνα, 1979 μ.Χ.

(φανταστείτε πόσο ελλειπές θα ήτο το πόνημα, 

αν το Κατερινάκι - σύντροφος του Δημητράκη - 

δεν είχε εκφράσει την δυσαρέσκειά της,
για το ότι δεν της είχε, έως τότε, 

αφιερώσει κάποιο ποίημα...

Δύναται δε να διαπιστώσει ο κάθε τυχάρπαστος αμφισβητίας αδαής, τον αριστοτεχνικό τρόπο που μπορούν να συνδεθούν οι τέχνες με την ζωή...)

26/10/2014

Με αφορμή την ονομαστική εορτή του συντρόφου Δημητράκη, αναρτώ ένα ακόμα ποίημα, 
που εμφανώς  αποκτά επικαιρότητα, 
λόγω των χαλεπών καιρών που διανύουμε... 
Παρόλο που γράφτηκε δεκαετίες πριν, 
στα σιχαμερά χρόνια της στρατιωτικής θητείας, 
δείχνει την διορατικότητα και την διαχρονικότητα 
που διαθέτει κάθε μεγάλο έργο...

Ζητώ προκαταβολικώς συγνώμη, για την βαρύτητα, 
που μας χαλάει τη νιρβάνα...

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΔΙΦΡΑΓΚΑ

Τι έχω πάθει

τι έχω πάθει

κρέμεται από πάνω μου 

Δαμόκλεια Σπάθη

Τώρα θα πέσει 

τώρα θα πέσει 

και θα με κόψει

μάλλον στη μέση

Μια κλωστή απ την τρέλλα

μια κλωστή απ την τρέλλα

την ψυχή μου την ρουφάει 

μια αχόρταγη βδέλλα 

Μόνο εσύ

μόνο εσύ

μπορείς να με σώσεις

αλλά μάλλον κι εσύ

πιο βαθιά θα με χώσεις

Δεν υπάρχει ελπίδα

δεν υπάρχει ελπίδα

στην ταράτσα ανέβα 
και στο έδαφος πήδα

29/11/2014

Ζάμε μεγάλες στιγμές σύντροφοι...

Κι απ ότι φαίνεται, μόνο μια καλή...συναστρία 

θα μας ξελασπώσει...

Με αφορμή την εορταστική περίοδο που έρχεται, παραθέτω δύο αστρικές εμπνεύσεις, του συντρόφου Δημητράκη, μεστωμένες όπως το παλιό καλό κρασί, που πίνουμε για ένα όνειρο που χάθηκε...

1. ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΣΤΡΑ 

Πάνω στα άστρα

έχτισα κάστρα

κι έβαλα γλάστρα

Μα έπεσε "πάστρα"

κι έσπασε η γλάστρα

πέσαν τα κάστρα

και σβήσαν τ άστρα.

1979

2. ΤΟ ΧΑΜΕΡΠΕΣ ΑΣΤΕΡΙ

Πάει πέρασε ο καιρός

που σαν κάστρο σε θωρούσα 

σαν φεγγάρι

τώρα έρπεις καταγής

σαν σαρανταποδαρούσα 

σαν σαλιγκάρι

Πάει πέρασε ο καιρός 

που στα χέρια σε κρατούσα

αμφιβολία δε χωρεί

τώρα σε ποδοπατώ

με αδιάφορη πατούσα

κατάλαβες μωρή?

1984

Σημείωση :

Ας θαυμάσουμε την μαγεία της Ελληνικής γλώσσας...

μωρός, -η, -ο επίθετο |(Κ -α, ον) ανόητος, κουτός

μωρό (το) ουσ. [ ουδ. του επιθ. μωρός ] 

νήπιο, βρέφος // 

(θωπευτ. για αγαπημένα πρόσωπα) : μωρό μου

ektorrr